شاید تا این لحظه به کد هایی که روی بیشتر انواع مواد پلاستیکی درج شده توجه نکرده باشید. شاید هم دیده ولی نمی دانید که این کدها برای چیست. شاید هم فکر می کنید که این کدها برای بازیافت است. حال باید به شما بگوییم که هیچ کدام از اینها نیست. در واقع این کد ها یک کد شناسایی رزین است که نشان دهنده این است که چه نوع پلاستیکی در این محصول و پلاستیک بکار رفته است. این نمادی که روی محصولات وجود دارد به ما این نکته را یادآور می کند که آن محصول قابل بازیافت است یا نه. اگر کد های بازیافت را بشناسید می توانید محصولاتی را انتخاب کنید که بازیافت شدنی هستند و به محیط زیست آسیب نمیزنند. ما در ادامه میخواهیم به معرفی برخی از این کد ها بپردازیم و بیشتر با آنها آشنا شویم:
در ابتدا بگوییم که PETE از انواع پلاستیک است که اکثر اوقات برای ظروف یکبار مصرف ( بطری های نوشابه و نوشیدنی ها ، ظروف کره بادام زمینی ، بطری روغن نباتی و… ) مورد استفاده قرار می گیرد. جنس آن شفاف و همچنین سخت است. این نکته قابل توجه است که پلی اتیلن ترفتالات از بزرگ ترین پلاستیک قابل بازیافت در جهان به شمار می رود.
محصولاتی که در آنها PETE استفاده شده حتما باید بازیافت شوند. پس در نتیجه این ماده در هر محصول پلاستیکی بکار نمی رود. بیشتر در محصولاتی است که حتما پس از آن بتواند بازیافت می شود.
پلی اتیلن یکی از ماده های پلاستیکی است که برای پلاستیک های سفت و سخت مثل ظرف ماست ، ظرف شامپو ، ظرف شیشه پاک کن و … مورد استفاده قرار می گیرد. البته این نکته را هم بگویم که از این ماده بیشتر برای کیسه های زباله رولی شکل استفاده می کنند. در واقع باید بگوییم که این ماده یکی از ساده ترین پلیمر هایی است که راحت بازیافت می شود. شرکت های بازیافت نیروهای خود را برای جمع آوری پلاستیک هایی که حاوی HDPE است میفرستد و پس از جمع آوری ، آنها را به تاسیسات و کارخانه های بزرگ می برند که پردازش شوند. چرا که اگر پلاستیک های دیگری وجود داشته باشند احتمال دارد که محصول نهایی که بازیافت می شود را خراب کند.
محصولاتی که بازیافت می شود را در ظروف شامپو ، صابون ، سطل های زباله ، ورق و … استفاده می کنند.
PVC مانند HDPE و PET سخت نیست و بیشتر برای لوله کشی ها مورد استفاده قرار می گیرد. عمر مفید پلی ونیل کلرید حدودا 30 سال است ولی گاهی اوقات هم میتوان با 50 سال از آن استفاده کرد. جالب است بدانید که در پی وی سی حدود 56 درصد کلر بکار رفته است. علاوه بر آن درصد بالایی مواد افزودنی خطرناک در آن وجود دارد. در نتیجه برای آنکه بتوان بازیافت کرد حتما باید این ماده را از پلاستیک جدا کرد و سپس آن را به مواد دیگر تبدیل کنیم.
محصولات بازیافتی که از این ماده تولید می کنند سیم های برق و کفپوش و خیلی چیزهای دیگر است ولی این نکته قابل اهمیت است که از این بازیافتی ها هرگز نباید در مواد غذایی استفاده کنند. همچنین نباید محصولات بازیافتی حاصل از PVC در دسترس بچه ها قرار بگیرد.
به دلیل اینکه LDPE منعطف است ، بیشتر در کیسه های نان ، کیسه های مواد غذایی یخ زده ، بعضی از لباس ها استفاده می شود. همچنین پلی اتیلن کم چگالی را در کاورهای لباس و نخ های شیرینی هم میتوان یافت کرد. LDPE به نسبت بقیه پلاستیک ها از آسیب کمتری برخوردار است. LDPE به نسبت بقیه پلاستیک ها از خطر کمتری برخوردار است. محصولاتی که از پلاستیک LDPE ساخته شده اند را دوباره می توان استفاده کرد ولی همیشه آن را نمی توانیم بازیافت کنیم.
این نوع پلاستیک به دلیل سفت و محکم بودن بیشتر برای سطل ، پوشک ، نی ، کیسه های چیپس ، بطری های پلاستیکی که فقط یکبار مصرف هستند و خیلی چیزهای دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع پلاستیک در برابر حرارت از مقاومت بسیار بالایی برخوردار است. جالب است بدانید پلاستیک پلی پروپیلن در بین بازیافت کنندگان از معروفیت و پذیرش بیشتری برخوردار است. از این پلاستیک بی خطر بیشتر در ساخت بدنه باتری ، سینی ، جارو استفاده می شود. این محصول به دلیل بی خطر بودن می توان در مجاورت مواد غذایی داغ قرار داد.
این نوع پلاستیک کاربرد های متفاوتی دارد از جمله در ظرف های دردار مخصوص مواد غذایی ، قاشق چنگال پلاستیکی ، چاقوی پلاستیکی ، کارتن های تخم مرغ استفاده می شود. از ویژگی های پلی استایرن می توان به ارزان بودن و سبک بودن آن اشاره کرد. این ویژگی باعث می شود که محصول تولیدی بسیار منعطف باشد و به راحتی شکل بگیرد. از این نوع پلاستیک نه تنها در این موارد بلکه برای عایق سقف و کفپوش هم استفاده می شود. پلی استایرن بسیار ضعیف بوده و زود می شکند و خرد می شود. مراقب باشید که مواد غذایی خیلی داغ را درون ظرف های پلاستیکی نریزید زیرا سمی شده و سرطان زا خواهند شد.