عوارض آلودگی با پلاستیک

آلودگی با پلاستیک به یکی از مبرم‌ترین مسائل زیست‌محیطی تبدیل شده است، زیرا افزایش سریع تولید محصولات پلاستیکی یکبار مصرف، توانایی جهان برای مقابله با آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. آلودگی پلاستیکی بیشتر در کشورهای در حال توسعه آسیایی و آفریقایی قابل مشاهده است، جایی که سیستم های جمع آوری زباله اغلب ناکارآمد هستند یا وجود ندارند. اما کشورهای توسعه یافته، به ویژه در کشورهایی با نرخ بازیافت پایین، در جمع آوری صحیح پلاستیک های دور ریخته شده نیز با مشکل مواجه هستند.

چگونه این اتفاق افتاد؟

پلاستیک های ساخته شده از سوخت های فسیلی کمی بیش از یک قرن قدمت دارند. تولید و توسعه هزاران محصول جدید پلاستیکی پس از جنگ جهانی دوم شتاب گرفت، بنابراین عصر مدرن را دگرگون کرد که زندگی بدون پلاستیک امروزه غیرقابل تشخیص است. پلاستیک‌ها با ابزارهای نجات‌بخش، پزشکی را متحول کردند، سفر فضایی را ممکن کردند، خودروها و جت‌ها را سبک کردند – باعث صرفه‌جویی در مصرف سوخت و آلودگی شدند – و با کلاه ایمنی، ماشین‌های جوجه‌کشی و تجهیزات آب آشامیدنی تمیز جان انسان‌ها را نجات دادند.

با این حال، وسایل راحتی که پلاستیک‌ها ارائه می‌دهند، منجر به فرهنگ دور ریختن مواد شد که جنبه تاریک مواد را نشان می‌دهد: امروزه، پلاستیک‌های یکبار مصرف 40 درصد از پلاستیک تولید شده در سال را تشکیل می‌دهند. بسیاری از این محصولات، مانند کیسه های پلاستیکی و بسته بندی مواد غذایی، عمری از چند دقیقه تا چند ساعت دارند، اما ممکن است صدها سال در محیط باقی بمانند.

آلودگی با پلاستیک بر اساس اعداد: برخی از حقایق کلیدی:

نیمی از پلاستیک های تولید شده در 15 سال گذشته ساخته شده اند.
تولید به صورت تصاعدی افزایش یافت، از 2.3 میلیون تن در سال 1950 به 448 میلیون تن تا سال 2015 رسید. انتظار می رود تولید تا سال 2050 دو برابر شود.
هر ساله حدود 8 میلیون تن زباله پلاستیکی از کشورهای ساحلی به اقیانوس ها می ریزد. این معادل قرار دادن پنج کیسه زباله پر از زباله در هر خط ساحلی در سراسر جهان است.
پلاستیک ها اغلب حاوی مواد افزودنی هستند که آنها را قوی تر، انعطاف پذیرتر و بادوام تر می کند. اما بسیاری از این افزودنی‌ها در صورت تبدیل شدن به بستر می‌توانند عمر محصولات را افزایش دهند و برخی تخمین‌ها حداقل تا 400 سال تجزیه می‌شوند.

چگونه پلاستیک در سراسر جهان حرکت می کند

بیشتر زباله‌های پلاستیکی در اقیانوس‌ها، از خشکی سرازیر می‌شوند. زباله‌ها همچنین توسط رودخانه‌های اصلی به دریا منتقل می‌شوند، که به عنوان تسمه نقاله عمل می‌کنند و با حرکت به سمت پایین دست زباله‌های بیشتری را جمع‌آوری می‌کنند. پس از رسیدن به دریا، بسیاری از زباله های پلاستیکی در آب های ساحلی باقی می مانند. اما هنگامی که در جریانات اقیانوسی گرفتار شدند، می توان آن را به سراسر جهان حمل کرد.

در جزیره هندرسون، یک جزیره مرجانی غیرمسکونی در گروه پیتکرن که در نیمه راه بین شیلی و نیوزلند جدا شده است، دانشمندان اقلام پلاستیکی را از روسیه، ایالات متحده، اروپا، آمریکای جنوبی، ژاپن و چین پیدا کردند. آنها توسط چرخش اقیانوس آرام جنوبی، یک جریان دایره ای اقیانوسی به اقیانوس آرام جنوبی منتقل شدند.

میکروپلاستیک ها

هنگامی که در دریا قرار می گیرند، نور خورشید، باد و امواج، زباله های پلاستیکی را به ذرات کوچک، اغلب کمتر از یک پنجم اینچ تجزیه می کنند. این به اصطلاح میکروپلاستیک ها در سرتاسر ستون آب پخش شده اند و در هر گوشه ای از کره زمین، از کوه اورست، بلندترین قله، تا گودال ماریانا، عمیق ترین گودال، یافت شده اند.

میکروپلاستیک ها بیشتر به قطعات کوچکتر و کوچکتر تجزیه می شوند. در همین حال، میکروالیاف پلاستیکی در سیستم‌های آب آشامیدنی شهری و در حال حرکت در هوا یافت شده‌اند.

آسیب به حیات وحش

سالانه میلیون ها حیوان از پرندگان گرفته تا ماهی ها و دیگر موجودات دریایی توسط پلاستیک ها کشته می شوند. تقریباً 700 گونه، از جمله گونه های در معرض خطر، تحت تأثیر پلاستیک قرار گرفته اند. تقریباً هر گونه پرنده دریایی پلاستیک می خورد.

بیشتر مرگ و میر حیوانات به دلیل گرسنگی است. فوک‌ها، نهنگ‌ها، لاک‌پشت‌ها و سایر حیوانات توسط وسایل ماهیگیری رها شده یا حلقه‌های شش تکه دور ریخته شده خفه می‌شوند. میکروپلاستیک‌ها در بیش از 100 گونه آبزی، از جمله ماهی، میگو و صدف‌هایی که برای بشقاب‌های شام ما پخته شده‌اند، یافت شده‌اند. در بسیاری از موارد، این تکه های ریز از دستگاه گوارش عبور کرده و بدون عواقب دفع می شوند. اما مشخص شده است که پلاستیک ها مجرای گوارشی یا سوراخ شدن اندام ها را مسدود کرده و باعث مرگ می شوند. شکم پر از پلاستیک میل به خوردن را کاهش می دهد و باعث گرسنگی می شود.

پلاستیک ها توسط حیوانات مستقر در خشکی از جمله فیل، کفتار، گورخر، ببر، شتر، گاو و سایر پستانداران بزرگ مصرف شده است که در برخی موارد باعث مرگ می شود.

آزمایش‌ها همچنین آسیب‌های کبدی و سلولی و اختلال در سیستم تولید مثل را تأیید کرده‌اند که باعث می‌شود برخی از گونه‌ها مانند صدف‌ها تخم‌های کمتری تولید کنند. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که لارو ماهی‌ها در روزهای اول زندگی ازنانوالیاف می‌خورند و سؤالات جدیدی در مورد تأثیر پلاستیک‌ها بر جمعیت ماهی‌ها ایجاد می‌کند.