همیشه شاهد اخبارهایی در مورد پلاستیک و استفاده از آن و تاثیر آن در محیط زیست هستیم.
از اقلام پلاستیکی مانند نی ها و فنجان های قهوه که فقط یک بار استفاده می کنیم، تا ذرات پلاستیکی در دریاها و زنجیره غذایی، به نظر می رسد که به تازگی متوجه شده ایم که چقدر پلاستیک در سبک زندگی ما – و حتی لباس هایمان – نفوذ کرده است.
پلاستیک تنها حدود 80 سال یا بیشتر بوده است، اما در این مدت ما 91 میلیارد تن از آن را تولید کردهایم و تنها 10 درصد آن را بازیافت کردهایم.
در دهه 1950 پلی استر توسط شرکت شیمیایی DuPont به کت و شلوار مردانه معرفی شد و از آن زمان پلاستیک به بخش اصلی بسیاری از لباس های ما تبدیل شده است.
اکنون با دیدن عکسهای مد دهه 1960 و 70 با طرحهای بلند روی پارچههای براق و خارشدار سرگرمکننده است، این لباس نمیتواند راحتترین لباس باشد، اما از چه زمانی راحتی اساس مد را تشکیل داد…
استفاده از پلی استر و نایلون با پیشرفت هایی در زمینه ترکیب آن با الیاف طبیعی افزایش یافت تا اینکه در سال 2007 به عنوان الیاف غالب جهان از پنبه پیشی گرفت.
رایج ترین پلاستیک مورد استفاده در لباس ها پلی اتیلن ترفتالات (PET) است. از نفت خام ساخته شده است.
این همان چیزی است که بطریهای پلاستیکی ما معمولاً از آن ساخته میشوند و هنگامی که در یک نخ بلند کشیده میشوند، میتوان آن را بافته یا در پارچهها بافت یا با نخهای دیگر مانند پنبه ترکیب کرد تا پارچههای مخلوط (پلی پنبهای) درست شود.
در حال حاضر هنگام خرید، اجتناب از پلاستیک در لباسهایمان کار آسانی نیست. اگر برچسب های خود را بررسی کنید، تعجب خواهید کرد که چقدر پلاستیک پیدا می کنید. حال اگر این پلاستیک ها تجزیه پذیر نباشند داستان وحشتناک می شود.
اکنون سخت است که فکر کنیم چرا کسی پلاستیک را در لباس قرار می دهد، اما همه ما با مزایای آن بزرگ شده ایم و شاید حتی نمی دانیم پلاستیک وجود دارد.
متأسفانه چندین زمینه نگران کننده است …
وقتی لباسهایمان را میشویم، پلاستیک موجود در آنها میتواند ریز فیبرهای ریز را که از سیستم آبی ما به دریاها و زنجیره غذایی ما حرکت میکنند، بریزد.
پلاستیک زیست تخریب پذیر نیست – به خودی خود پوسیده نمی شود – بنابراین اگر بازیافت نشود (به پلاستیک بیشتری تبدیل شود) برای همیشه با ما خواهد بود.
ما فقط 10 درصد از کل پلاستیکی را که تا به حال ساختهایم بازیافت کردهایم – بقیه هنوز در حال استفاده هستند، در محل دفن زباله یا در مکانهای دیگر – مانند دریا – دفع میشوند.
بازیافت همیشه موثر نیست. برای پلاستیکهای خالص خوب کار میکند، اما بازیافت پارچههای مخلوط (مانند پلیکتن) یا لباسهای پارچهای مخلوط مانند اقلام با پارچههای مختلف (مانند آستینهای نخی و بدنه پلیاستر) کاملاً چالشبرانگیز است.
کار توسط شرکت هایی مانند Worn Again در حال انجام است تا امکان تقسیم پارچه های مخلوط را فراهم کند، اما این هنوز گران است و برای پارچه های با کیفیت پایین چندان موفق نیست.
و این فقط پارچه ها نیست که باید در نظر بگیریم. افزودنی هایی مانند دکمه ها، نخ ها و برچسب ها نیز باید دور ریخته شوند. جایگزین هایی مانند چوب جایگزین زیست تخریب پذیرتری هستند.
متأسفانه به این سادگی نیست.
ردپای کربن و آب
پنبه معمولی در مقابل تولید پلی استر از نظر ردپا نگاه کنید، تفاوت زیادی وجود ندارد – پنبه در واقع در مورد میزان آب مصرفی برای تغذیه آن بدتر می شود.
محصولات پنبه ای دیم، مانند محصولاتی که عموماً در آفریقا کشت می شوند یا کالاهای پنبه در هند، راه حل موثرتری از نظر مصرف آب هستند.
رشد پنبه ارگانیک همچنین مزایای زیادی برای پایداری پنبه به عنوان الیاف لباس دارد و روشهای پایدارتر تبدیل الیاف به پارچه نیز میتواند تولید کربن و آب را کاهش دهد.
رشد پنبه ارگانیک همچنین گنجایش بسیاری از منابع برای پایداری پنبه به الیاف لباس دارد و روشهای پایدارتر تبدیل الیاف به پارچه نیز میتواند کربن تولید کند و آب را کاهش دهد.
بدیهی است که به این سادگی نیست – پنبه برای تجزیه زیستی موثر به عناصر خاصی نیاز دارد – نور، هوا، زمان – اما اصل وجود دارد. پنبه غیر ارگانیک نیز به اجزای سازنده خود تجزیه می شود و شامل آفت کش ها و مواد شیمیایی مورد استفاده در رشد آن می شود. اینها به داخل زمین نفوذ می کنند و بر خاک و حیات وحش آن منطقه تأثیر می گذارند.
بازیافت پنبه و پلی استر رایجتر میشود و بسیاری از برندها از پلی استر بازیافتی در لباسهای خود استفاده میکنند.
زیان آورترین جنبه تولید لباس ما تنها با کاهش مقدار لباسی که می خریم قابل حل است.
باید لباس هایمان را بیشتر نگه داریم و بیشتر بپوشیم.
به این فکر کنید که لباسهای شما از چه چیزی ساخته شدهاند و همچنین به میزان استفاده از آنها فکر کنید.
فیلجون برترین برند تولید کننده سفره یکبار مصرف قابل تجزیه در ایران.